Als je nou mijn verhaaltjes en fotoseries van de afgelopen weken over de wandelingen uit het boek Wandelingen der Neederlanden bekeken hebt – de Hondsbossche Zeewering, Zierikzee, Deventer, Gaasterland – dan zou je warempel nog gaan geloven dat Nederland een prachtig land is. Schreef ik onlangs niet dat wij Zierikzee zo´n geweldig leuk plaatje vinden? Wel, zondag waren wij op bezoek op een plek die hoge ogen zou gooien als er een wedstrijdje lulligste plaats van Nederland werd gehouden: Axel in Vlaams-Zeeland.
Het is zo’n plek met een aardige historie, maar waar verder weinig spannends te beleven is. Er staat best een leuk stadhuis, maar van de zogenaamd moderne entree springen de tranen in je ogen. Er staat een molen uit 1750, heus geen lelijk ding, die ze vervolgens vakkundig aan het gezicht hebben weten te onttrekken door er bejaardenwoningen tegenaan te bouwen. Ze hebben al sinds 1183 stadsrechten, maar maken inmiddels deel uit van de gemeente Terneuzen. Begrijp je een beetje wat ik bedoel?
En dan de omgeving. Als je van klei houdt en van kaal, dan moet je er zeker op vakantie. Je zult niet teleurgesteld worden. Zoek je een feestwinkel waar ze gekleurde sombrero’s verkopen of ben je wild van passages, dan mag Axel niet op je bucket list ontbreken.
Beetje flauw stukkie, vind je niet? Toch ben ik blij dat we er geweest zijn. Ook Axel hoort bij Nederland en Axel is een goed voorbeeld van een plaats die met moeite kan overleven. Zoals er zoveel zijn in Nederland. Men doet zijn best, maar het werkt helaas niet. Eigenlijk vind ik het best leuk om door zo’n droefmakend plaatsje te dwalen. Dus ga er gewoon maar een keer naartoe. Vanuit de omgeving van Brugge is het maar een kippeneindje rijden en je hoeft nergens je paspoort te laten zien; de douaniers wuiven je zo verder. Voor de optimale Axel-beleving zou ik een druilerige dag uitzoeken.
Waar vouwfietsen op een bootje toe kunnen leiden. Daar ooit op een terras lekkere verse Zeeuwse vis gegeten ter herinnering aan Alva. Zarzuela tijdens een ‘Spaanse week’ in restaurant ‘Zomerlust’. De tocht voor een winterse dis daar, lijkt me minder aanlokkelijk.
Ik kan me niet voorstellen dat je aan die plaats warme herinneringen hebt overgehouden. 😉
Even lekker de droefheid elders aanschouwen, dan krijg je zelf het gevoel dat je zo slecht nog niet zit. Eigenlijk is dat hetzelfde als waarom tranentrekkers op de tv het zo goed doen.
Jij begrijpt het. “Gottegottegot, wat een droefenis” (5*) “Kom Bep, we gaan lekker naar huis!”
Vooral de communicatiewinkel van Frank Deij is fascinerend. In zijn etalage ontwaar ik een soort pompoen, veel lege wijnflessen, een koptelefoonhoofd, een lelijke vaas en nog meer onduidelijke prullaria. Wat wil hij hiermee communiceren?
Zo word je natuurlijk nooit in de gemeenteraad gekozen.
Geweldig toch? Mijn aandacht werd meteen getrokken door die winkel. Volstrekt onbegrijpelijk. Die man zal wel veel voor gemeenten werken. 😉
Met een grote glimlach je stuk zitten lezen, of deze plek me nu heel erg trekt? Nee absoluut niet, maar je foto’s mogen er desondanks zijn 🙂
Dank je wel!
We zijn later nog naar Terneuzen gereden. Dat is ook om te janken, maar je kunt er wel leuk naar de zeeschepen kijken die van en naar de haven van Antwerpen varen!
Je trekt Nederland als prachtig land in twijfel……….NEDERLAND IS EEN PRACHTIG LAND!!!!!!!!
Zeker. Het meeste wel. Masr Axel niet. 😉
Er wordt een heel blik met herinneringen opengetrokken. Ik woonde in Terneuzen in 1981-83. Heb je Zaamslag ook bekeken?
Haha, bekend terrein dus. Nee we zijn niet in Zaamslag geweest. Was dat de moeite geweest? We zijn wel in Terneuzen geweest, aan de Westerschelde. Ik vind dat indrukwekkend met die grote zeeschepen.
Zaamslag was toen niet echt de moeite waard. De naam is prachtig, vind ik nog steeds.
Ik zal niet stemen op een kandidaat met zo veel kreukels in het pak. Het kan die lui in Axel gewoon allemaal niks schelen.