Ik stop met Cornutus. ’t Is hard, maar het is niet anders. Het is een leuke bezigheid geweest en nu is het tijd voor wat anders. Misschien ga ik wel weer schrijven. Of misschien ga ik wel gewoon vissen. Of ik koop bovenstaand karretje en ga op festivals koffie, thee en lulkoek verkopen. Weet je veel?
Het niveau kon nóg lager
Ruim vijf jaar geleden begon ik met bloggen. De eerste paar jaar schreef ik veel en plaatste ik een foto ter verluchtiging, verduidelijking of verwarring. Anderhalf jaar geleden stopte ik met schrijven en plaatste ik eigenlijk alleen nog maar foto’s. De ene nog mooier dan de andere, dat wel. De laatste maanden had ik voor mezelf het gevoel dat ik niet altijd het niveau haalde, dat ik voor mezelf had bepaald en speelde ik geregeld met het idee om er een punt achter te zetten. (Jazeker, er zat een bepaald niveau in mijn blogs.)
Reacties leuker dan Cor zelf
Waarom ik dat dan niet eerder deed? Wel, (foto)bloggen is gewoon ontiegelijk verslavend. Ergens lopen, een suffe situatie zien en dan meteen aan Cor denken; daar kom je niet zo makkelijk van los. Zelfs Bep werd erdoor besmet. “Da’s wat voor Cor!” werd een gevleugelde uitdrukking. Maar misschien een belangrijker reden om door te gaan waren de reacties van mijn lezers. Een aantal van jullie reageerde zeer consequent en sommigen al sinds halverwege 2012! Ik moest vaker lachen om jullie reacties dan om mijn eigen foto of verhaaltje. En ik maar denken dat Cór niet helemaal spoorde!
Eindelijk uitslapen
Volgens mij is het ook wel goed om ergens een punt achter te zetten en ruimte te maken voor andere ideeën. Hoe het ook zij, ik wil jullie bedanken voor het jarenlang volgen van mijn blog. Ik wens je sterkte en ik hoop dat je me niet te erg zult missen. Enkele hardnekkige volgers hebben de afgelopen jaren namelijk vele honderden reacties geschreven, er is er zelfs één bij die net geen 1300 keer heeft geantwoord. Die kan voortaan een kwartiertje langer uitslapen.
Het ga jullie goed en nogmaals heel erg bedankt voor de belangstelling!
Cornutus 