Waarover zou de personeelsafdeling mij toch willen informeren?

Klik maar eens op de rode regel voor de inhoud van het bericht, dat maakt een hoop duidelijk.

 

 

Het is weer tijd voor het kerstpakket, ondankbare hond!

Je kunt je misschien nog herinneren dat ik een jaartje geleden een paar blogs heb geschreven over het kerstpakket dat ik van mijn bedrijf kreeg. Dat was zo’n luizige bon waarmee je een cadeautje kon uitkiezen. Omdat ik liever een echt kerstpakket krijg, koos ik voor het verrassingspakket.

En een verrassing werd het: goedkope troep ter waarde van nog geen acht euro, terwijl mijn baas zeker 35 euro aan de bon had uitgegeven. De fles siroop staat nog ongeopend in de voorraadkast. Ik baalde en bracht de organisatrice in mijn bedrijf op de hoogte, maar die wist mij uit te leggen dat mijn pakket juist méér dan 35 euro waard was. Bovendien stonden er tegenover mijn reactie ook veel positieve reacties. Met andere woorden: je moet niet zo zeiken.

Nu probeer ik een beetje te leren van de dingen in het leven die mijn pad kruisen en ik voel mij liever prettig dan chagrijnig, daarom probeerde ik uit te vogelen waarom ik zo’n bon toch zo vervelend vind. Ik kwam er niet goed uit. Tot ik een week geleden van mijn werkgever opnieuw een bon als kerstgeschenk kreeg. Zuchtend verschafte ik mij toegang tot de beveiligde site en bladerde door de lijst met mogelijkheden. Er kwam een tafelgrill langs, een rugzak, een lader voor i-phones, korting voor een hotelovernachting, verzorgingsproducten, een staaflamp, een verrassingspakket en nog wat van die dingen en steeds dacht ik, getver dat hoef ik niet. Of getver dat hebben we al. Ik bladerde weer terug en vond dat ik wel erg ondankbaar was.

En toen begreep ik waarom ik zo’n hekel heb aan zo’n bon: het geeft mij het gevoel dat ik een ondankbare hond ben. Dat ik geen föhn of thermoskan wil. Maar ik ben verdikkeme helemaal niet ondankbaar! Negenentwintig jaar lang heb ik een kerstpakket gekregen van mijn werkgever waar ik heel tevreden mee was. En ieder jaar opnieuw nam ik de moeite om mijn baas te laten weten hoe zeer ik dat waardeerde.

Ik kan me werkelijk niet herinneren dat er een pakket tussen heeft gezeten waar ik ondankbaar voor was. Ik was oprecht blij met een potje pesto en Italiaans gekruide toastjes of Fair Trade thee en dito honing. De lectuurmand die ik vorige eeuw kreeg staat nog steeds bij ons in de kamer en het flikkerige rieten mandje van eind jaren tachtig doet bij ons nog altijd dienst als naaimandje. Toen de houten briefopener na een decennium intensief gebruik ongelukkig aan zijn einde kwam, baalden wij behoorlijk.

Nu ik dat allemaal weet, ben ik opgelucht. Ik blij dat ik erachter ben, want dan kan ik aan mezelf werken om dat vervelende gevoel om te buigen. Het ligt aan mij en zeker niet aan degene die dit geschenk verzonnen heeft. Ik niemand iets kwalijk, ben je mal. Mezelf kennende gaat het me heus lukken om volgend jaar met een blij gemoed de kerstenvelop te openen en volop te genieten van dat hartelijke aanbod. Maar nu nog even niet: wat een kutkado!

Een lekker koppie hoor!

Emancipatie in het bushokje.

 

Toch nog blij met mijn kerstgeschenk

Met kerst vorig jaar kreeg ik van mijn werkgever iets wat door moest gaan voor een kerstgeschenk: een lullige bon ter waarde van ongeveer 35 euro, te besteden bij Mijnpersoonlijkenoot.nl.

Zoals je misschien nog weet heb ik van lieverlee maar een verrassingspakket besteld, waar voor ongeveer acht euro spullen in zat. Het hoogtepunt uit dat pakket was de fles limonadesiroop aardbeiensmaak.

Achteraf gezien ben ik door het oog van de naald gekropen. Een collega had namelijk de tafelbrander Fire gekozen. En onlangs kreeg zij deze mail:

Geachte heer / mevrouw,

In onze PersoonlijkeNoot shop was 1 van de te kiezen geschenken een tafelbrander onder de naam Fire. Afgelopen tijd zijn er enkele klachten over dit artikel binnengekomen welke uiteen liepen van beschadigd glas, een beschadigde metalen bak tot aan een kleine “ontploffing”. Gezien deze laatste klacht heeft onze leverancier het artikel bij VWA te Zwijndecht middels verschillende laboratoriumonderzoeken laten testen.
Geconcludeerd wordt dat de tafelhaard Fire, bij foutief gebruik, gevaar kan opleveren voor de veiligheid of gezondheid van de mens en tevens voor de veiligheid van zaken.

Uit het onderzoek is gebleken dat indien er bio-ethanol onder in de opvangbak terechtkomt, de bio-ethanol verdampt waardoor er gasvorming ontstaat. Deze gasvorming kan bij het aansteken en/of tijdens het branden van de brander ontploffen, waardoor de brandstofreservoir, al dan niet brandend, uit de bak kan klappen. Veelal ontstaat dit doordat er bio-ethanol wordt bijgevuld zonder dat het daarvoor bestemde bakje uit de houder wordt gehaald.
Hierbij willen wij u verzoeken genoemde tafelbrander te vernietigen. Als alternatief bieden wij u een keuze uit onderstaande artikelen. Deze artikelen voldoen aan alle normen..

A.    Tafelbrander FLAME zwart (25 x 21 x 28 cm)

B.    Olielamp BOL (glanzend RVS, diameter 20 cm)

Graag vernemen wij van u naar welke van de 2 alternatieven uw voorkeur uitgaat. U kunt dit aangeven middels het beantwoorden van deze mail, waarmee u verklaart de tafelbrander Fire te hebben vernietigd.
Het alternatieve artikel zal binnen ongeveer 3 weken op uw huisadres worden geleverd.
Onze welgemeende excuses voor het ongemak.

Ik neem mijn woorden terug over dat lullige verrassingspakket dat ik heb gekregen. Foutief gebruik van de limonadesiroop resulteert hooguit in een mierzoet glaasje fris. Ik hoop dat mijn werkgever ook in 2011 weer zo’n fijn kerstgeschenk weggeeft.

Het kerstpakket

Ik weet niet of iemand er nog op zat te wachten, maar ik heb geen reactie meer gekregen op mijn vraag van 13 januari over wat mijn bedrijf gaat doen om de oplichterij met het verrassingspakket voortaan te voorkomen en of zo’n bedrijf daar nog op aangesproken wordt. Maar… het wordt vanzelf weer kerstmis 😉

Overigens staat de fles limonadesiroop nog onaangebroken in de voorraadkast.

Een troostrijk bericht over het kerstgeschenk

De trouwe lezer weet dat ik erg ontsteld ben om het kerst- of verrassingspakket dat ik heb mogen ontvangen. Vorige week vroeg ik om verduidelijking bij de afdeling die daarover gaat, de afdeling Communicatie, maar ik heb nog steeds niets gehoord. Daarom donderdag nogmaals een poging ondernomen:

Hallo …,

Eerlijk gezegd verwachtte ik nog een reactie op mijn mail van vorige week. En dan in het bijzonder op mijn vraag wat ons bedrijf  gaat doen om deze oplichterij voortaan te voorkomen. Wordt er nog uitgezocht hoe zoiets kan en wordt zo’n bedrijf hier nog op aangesproken? Daar ben ik eigenlijk wel erg benieuwd naar.

Met vriendelijke groet, Cornutus

Toen ik vrijdagochtend mijn computer opstartte en de interne website – zoals standaard het geval is – vanzelf opende, toen zag ik dat ik niet de enige ben in mijn smart. Want wat stond daar te lezen:

Nieuwsbericht
Laatst gewijzigd: 13-01-2011
Bron: Communicatie

Kerstgeschenk

Al veel collega’s hebben een geschenk voor hun Persoonlijke Noot gekozen. De Intratuinbon is het meest populair, op de voet gevolgd door het verrassingspakket. Heb je jouw Persoonlijke Noot al verzilverd? Dat kan nog een maand langer dan in het magazine staat vermeld, namelijk tot en met 28 februari. Bestellen kan op mijnpersoonlijkenoot.nl. Vergeet het niet, want na 28 februari is de bon niet meer geldig.

He he, ik ben niet meer alleen. Aan de ene kant vind ik het sneu voor de mensen die er alsnog intuinen en zo’n flutpakket bestellen, aan de andere kant ben ik ook wel blij dat een aantal collega’s mij bedankt hebben voor de waarschuwing.

De na-nasleep van het kerstgeschenk

Enfin, ik had dus een reactie gekregen van de afdeling Communicatie over mijn klacht/opmerking over het lullige verrassingspakket van ongeveer tien euro. Een antwoord waar ik niet zoveel van begreep. Dus reageerde ik maar weer.

Beste …,

Ik vrees dat ik niet helemaal duidelijk geweest ben met mijn mail over het kerstgeschenk.

Wat ik bedoelde te zeggen met mijn blog was dat ik uiteindelijk met een ‘verrassingspakket’ ben opgescheept dat een waarde heeft van nog geen tientje. En dat ik mij daardoor behoorlijk geschoffeerd voel. Het gaat mij niet om centen, maar om het gebaar.

Daarnaast was het mijn bedoeling om duidelijk te maken dat ook mijn bedrijf opgelicht wordt met zo’n goedkoop pakket. Jij bevestigt dat ons bedrijf ongeveer 35 euro uitgetrokken heeft per medewerker en dat brengt mij nogmaals tot de slotsom dat er ergens ruim 25 euro verdampt lijkt te zijn.

Ik voel me afgepoeierd en volstrekt niet serieus genomen met jouw antwoord, zeker niet met jouw eerste zin.

Daarom ben ik benieuwd wat ons bedrijf gaat doen om deze oplichterij in het vervolg te voorkomen.

En vanzelfsprekend heb ik een suggestie voor volgend jaar, sterker nog, ik heb al een suggestie voor dit jaar: geef de medewerkers een kerstpakket uit de eerste hand. Voor 30 tot 35 euro zijn er hele leuke te krijgen.

Met vriendelijke groet,

Cornutus

De nasleep van het kerstgeschenk

Op 24 december jongstleden schreef ik over het verrassingspakket dat ik gekozen had voor de waardebon die mij als kerstgeschenk was aangeboden door mijn werkgever. Ik was onaangenaam verrast door de lullige inhoud van het pakket en kwam tot de conclusie dat het nog geen tien euro waard moet zijn geweest. En daar was ik best boos over. Nadat ik uit balorigheid had uitgerekend dat de andere geschenken ongeveer 35 euro waard waren, werd ik nog bozer. Er bleef dus verdikkeme een geeltje ergens aan de strijkstok hangen.

Ik wilde mijn werkgever laten weten dat ik a) boos was vanwege het lullige pakket en b) boos was om die oplichterij. Ik stuurde dus een mailtje naar het mailadres voor de kerstgeschenken en verwees naar mijn blog.

Ik heb van mijn bon een kerstpakket besteld, en ik vind dat ons bedrijf wel even moet weten wat er vervolgens door mijnpersoonlijkewens.nl geleverd wordt.
Groeten, Cornutus

Woensdagochtend kreeg ik antwoord.

Beste Cor,
Het is en blijft een verrassingspakket en een persoonlijke smaak. Tegenover uw reactie staan juist ook veel positieve reacties.
Ons bedrijf heeft inderdaad de helft bezuinigd op de pakketten in vergelijking met vorig jaar, maar dat is voor iedereen gelijk. De prijzen, die aan de producten worden geplakt kloppen overigens niet met de prijzen van de leverancier. De verzendkosten zijn 6 euro, maar dat verlies is gemiddeld (van de 6 euro gaat er maar drie euro van het cadeau af en drie euro op kosten van ons bedrijf à totaal pakket 38 euro). Aangezien niet alle producten precies 35 euro zijn, valt dit cadeau dus zelfs iets duurder uit in verhouding met veel andere producten.
We zullen je opmerking meenemen in onze evaluatie. Als je verder nog suggesties hebt voor volgend jaar, horen we dat graag.

Met vriendelijke groet,
Een mevrouw van Communicatie

Goed he? Soms hoef je helemaal niet zoveel moeite te doen om je blog gevuld te krijgen. Wordt vervolgd.

Een echte verrassing!

Gisteren schreef ik dat ik als kerstgeschenk van mijn werkgever een bon had gekregen die te besteden was bij mijnpersoonlijkewens.nl. Omdat ik vind dat zo’n kerstgeschenk zuigt en ik veel liever een ouderwets kerstpakket krijg, bestelde ik van mijn bon een… kerstpakket. En niet zomaar een pakket he, nee een ‘Rijk gevuld kerstpakket voor diegene die verrast wil worden.‘.

Dus van de week werd er aangebeld en werd er een pakket bezorgd met in grote zwierige letters geschreven Special Gift for Special People. De grootte viel eerlijk gezegd wat tegen, het pakket had duidelijk niet de afmetingen van de pakketten die mijn baas in voorgaande jaren aanbood. Nieuwsgierig opende ik samen met mevrouw Cornutus de doos en wat wij daar vonden overtrof onze stoutste verwachtingen.

In de doos – en de grote hoeveelheid zaagsel maakte dat het er aanvankelijk nog ergens op leek – bevonden zich een klein zakje drop, een zakje Bolletje pepsels, een klein doosje thee, een blikje zoute pinda’s, een klein doosje chocoladebolletjes, een doosje crackertjes met een smaakje, een stukje zeep met een wit lapje, een kletskoek, een doosje met Deense koekjes, een leeg koekblik, een soort dienblaadje en een fles limonadesiroop. Ja echt, limonadesiroop. Alles van obscure herkomst, op de pepsels na.

Als je het zo opsomt lijkt het nog wat, maar ik werd overvallen door een gevoel dat het midden hield tussen blinde woede en grote machteloosheid. Wat een droevige, wat een schandalige, wat een verschrikkelijke afgang stond daar voor onze neus op tafel. Een fles siroop! Het is een kerstgeschenk voor volwassenen. Niet eens een fles wijn van bedenkelijke kwaliteit, nee een fles li-mo-na-de-si-roop.

Toen we zo een aantal minuten sprakeloos naar die troep hadden gestaard keken we elkaar aan en barstten in lachen uit. We lieten nogmaals alle spullen door onze handen gaan en onze woede sloeg langzaam om in gelatenheid. “Dus dat,” zeiden wij tegen elkaar, “is wat ik waard ben in de ogen van mijn werkgever?”
We besloten de spullen op te bergen en het verder maar te vergeten.

Later die avond zei mijn vrouw peinzend dat het hele pakket volgens haar nog geen tientje kostte. Ik doe bijna nooit boodschappen, dus ik weet dat niet zo goed, maar toch begonnen wij eens te rekenen. Wij kwamen tot de volgende schattingen:

klein zakje drop (niet eens te koop in de winkel): 0.20 cent
een zakje Bolletje pepsels: 0.25 cent
een klein doosje thee: 0.40 cent
een blikje zoute pinda’s: 0.30 cent
een klein doosje chocoladebolletjes: 0.80 cent
een doosje crackertjes met een smaakje: 0.40 cent
een stukje zeep met een wit lapje: 1 euro, hooguit
een kletskoek: 0.30 cent
een doosje met Deense koekjes en een leeg koekblik: koektrommels met Deense koekjes koop je in heel Europa voor 1 euro 70 en dan zit er veel meer koekjes in dan in dit pakket. Dit is samen nooit duurder dan 1.20 euro
een soort dienblaadje: waarschijnlijk 1 euro, maar wij rekenden 2 euro
een fles limonadesiroop: geld toe, maar ga eens uit van 0.40 cent.

Dat bracht de totale waarde van mijn kerstpakket op 7,25 euro. En dat is wat je er in de winkel voor zou betalen. Als je dit überhaupt zou willen kopen. We kregen er zin in en vroegen ons af wat die andere geschenken ‘die speciaal voor mijn bedrijf geselecteerd waren’ dan waard zouden zijn. We zochten er in het kerstmagazine een paar op en probeerden op internet de prijs te achterhalen.

Adopteer een kip: 34.50 euro
mp4-speler: 27.95 euro
Ritualspakket: 23.90 euro
Creditcardcamera: 25 euro
Slagboormachine: 27.95 euro
Excursie La Trappe brouwerij met proeverij: 30 euro

Daar steekt mijn pakket mijn zijn zeven euro en een kwartje wel een beetje lullig bij af. Of niet dan? Het is om je te bescheuren. Special Gift for Special People. Me rug op!

Een geschenk uit de hemel?

Ik had voorbereid kunnen zijn als ik de aankondiging op de intranetpagina van mijn werk had gelezen, maar deze week kreeg ik het kerstpakket van mijn werkgever. Ik verwachtte een doos, maar het bleek een tijdschriftachtig boekje te zijn met de naam Wish, Kerstmagazine 2010, in een speciale Japanse editie omdat mijn bedrijf sinds kort ‘iets met Japan heeft’. Dat magazine bevatte een bon, een voucher, een reçu’tje godbetert om zelf een cadeau naar wens uit te kiezen op de site van Mijnpersoonlijkenoot.nl.

Om het meteen maar even duidelijk te stellen: het is een misvatting dat ik van mijn baas rond kerstmis wat wens. Wat is dat voor gelul? Zou ik al een wens hebben, dan is dat een kerstpakket krijgen van de baas. Zo’n oer-Hollands pakket volgens een aardig thema, met een handige briefopener en een flesje wijn, wat Italiaanse lekkernijen, een kaasje, wat knabbeltjes. Het ene jaar mag dat in een feestelijk versierde doos zitten en het andere jaar in een handige weekendtas. Ik ben niet zo moeilijk. Geen poespas of moderniteiten, gewoon een eenvoudig en duidelijk gebaar van erkenning van mijn baas. Een pakket zoals wij dat bij ons bedrijf jarenlang hebben gekregen en dat ik – ongelogen – al jaren hart-stik-ke leuk vind.

Waarom denkt de bedenker van dit kerstgeschenk op mijn werk dat hij mij hier een plezier mee doet? Alsof ik een handzaam cameraatje zou wensen? Zo’n ding koop je toch gewoon als je hem nodig hebt, desnoods van de kerstgratificatie of dertiende maand. En dan neem je er een van een gerenommeerd merk. Een boek dan? Van lezen krijg je nooit genoeg, staat erbij. Nou, wel met die keuze op de site van Mijnpersoonlijkenoot. Is dat het aanbod wat mij aanspreekt? Ik dacht het niet. Een slagboormachine van het merk Lifetime? Laat me niet lachen.

Zo’n moderne @#$%^bon straalt nu niet direct uit dat hij voor mij bedoeld is. Voor mijn bedrijf wel, want het zal wel lekker eenvoudig te organiseren zijn en waarschijnlijk belastingtechnisch heel aantrekkelijk. Dat denk ik, maar ik weet het niet zeker. Wat ik wel zeker weet is dat zo’n bon zeer lucratief is voor het bedrijf Mijnpersoonlijkenoot. Eerder had ik al eens een andere ‘blijk van waardering’ gekregen, een Pluim, waar van de waarde van 250 euro maar liefst zeventig euro aan de strijkstok bleef hangen. Dat is bijna dertig procent! Van diezelfde Pluim herinner ik mij nog dat er talloze beperkingen en voorwaarden kleefden aan de cadeaus. Ik vind het niet erg om belazerd te worden, maar liever niet zo opzichtig. Hoezo, een kerstgeschenk voor mij?

En dan nog iets. Recent onderzoek (zo’n opmerking doet het altijd goed, maar ik kan het onderbouwen hier, hier en hier) heeft uitgewezen dat mensen erg ongelukkig kunnen worden van een teveel aan keuzes. Dat doe je je werknemers toch niet aan, juist met de feestdagen? Dus wat heeft Cornutus gedaan? Hij bestelde wat hij eigenlijk het leukst vindt om met kerst te krijgen van zijn baas: een kerstpakket.

Rijk gevuld kerstpakket voor diegene die verrast wil worden.

Morgen, wanneer mijn bloeddruk weer wat gedaald is, vertel ik wel hoe dat pakket eruit ziet. Een verrassing was het zeker, maar die had ik echt anders geïnterpreteerd!

Bestaan er eigenlijk nog makkelijke boodschappen?

"Ga jij naar de supermarkt? Wil je dan gelijk een pak Cruesli voor me meenemen?"

Opkikker

Als je je een beetje neerslachtig voelt, dan moet je de site van het Algemeen Dagblad eens bezoeken. Daar knap je van op.

Zaterdag 30 oktober 2010, 14.15 uur

Pakketbom typisch stijl al-Qaeda’
Eerste EDL-betogers gearriveerd
Britse regering buigt zich over terrorisme
Kindermishandeling
Kindermishandeling in Nederland: de feiten
Kindermisbruiker woont tegenover getroffen gezin
Twee doden in Rotterdamse woning
Werkstraf bankdirecteur voor witwassen
‘Opgevoerde scooter? Gewoon verschrotten!’
VS opent jacht op verzenders van bompakketten Jemen
Kindermisbruiker woont tegenover getroffen gezin
Lees ook: Dodental tsunami loopt op tot bijna 400
Vulkaanas Merapi bereikt Jogjakarta
Lees ook: Opnieuw zware uitbarsting Merapi-vulkaan
Lees ook: Borobudur bedreigd door as
Lees ook: ‘Zo’n 400 actieve Al-Qaidastrijders in Jemen’
Lees ook: Onderzoek naar marteling onder Nederlands commando
Vaker agressie tegen ANWB-personeel
Moordenaar Dirk Post ziet af van hoger beroep
Lees ook: Doorverteld geheim reden moord op Dirk Post
Lees ook: Moeder Dirk Post ligt ’s nachts wakker van leugen
Lees ook: Dirk vermoord tijdens ‘oproepen van geesten’
Lees ook: ME paraat voor betoging Westelijk Havengebied
Lees ook: Ajax-supporters dulden EDL niet in hun stad
Lees ook: Pro-Wilders-demonstranten naar Generatorstraat
Vrijlating piloot Julio Poch op handen
Lees ook: Poch verantwoordelijk voor 615 verdwijningen
Wilders: Doodhongeren dieren onaanvaardbaar
Lees ook: Massale sterfte dieren Oostvaardersplassen door honger en kou
‘Toch bewust gesjoemeld op InHolland’
Lees ook: Studenten klagen: diploma is niets waard
Lees ook: InHolland gaf te makkelijk diploma’s weg
Vier doden bij crash helikopter op Antarctica
Obama: Explosief materiaal in pakketjes vrachtvliegtuigen
Duitse anatomist verkoopt lichaamsdelen online
Van oplichting verdacht echtpaar blijft vastzitten
Lees ook: VS verdenkt Nederlands stel van miljoenenzwendel
‘Samenwerken tegen inslag asteroïde’
Terdoodveroordeelde Aziz in hongerstaking
Lees ook: ‘Tarek Aziz niet executeren’
Lees ook: Doodstraf voor Iraakse ex-premier Tareq Aziz
Merapi spuwt kilometers in het rond
Nederlander verliest weer tonnen aan pokertafel
Amerikaanse leger liet folteren jarenlang toe
Europees president vreesde einde EU
‘Amerikanen doodden honderden burgers Irak’
Baby zonder ogen plaatst artsen voor een raadsel
Gezin urenlang gegijzeld bij brute overval
Ziekenhuis toont live operaties aan publiek
‘Kwallen in Noordzee bedreigen kusttoerisme’
Antidepressiva brengen hart op hol
‘Wees voorzichtig met rimpelvullers’
Misdaadmeter 2010

Maar er staat ook leuk nieuws op hoor.

Bouw grootste Jezus bijna afgerond
Grote brand Weurt onder controle
‘Ik heb zoiets van’ wint Vaagtaalverkiezing
Youp is nog lang niet klaar met T-Mobile
Minirokjes verboden in Italiaans dorp

Wat jammer nou!

Nu was er afgelopen donderdag gvd geen uitzending van Twee voor Twaalf!

Alcoholgebruik in Frankrijk

De productie en export van wijn zijn belangrijke bronnen van inkomsten voor Frankrijk. Tegelijkertijd stijgt het aantal verkeersongelukken veroorzaakt door toeristen als gevolg van overmatig wijngebruik. Het dilemma waar de Franse regering nu voor staat is hoe ervoor te zorgen dat toeristen minder wijn drinken als ze nog moeten rijden en toch productie en omzet niet terug te laten lopen.

Een aantal departementen (Dordogne, Lot en Rhône) hebben daar nu iets op gevonden en vaardigen twee maatregelen uit. Ten eerste gaan zij een wijnpaspoort invoeren voor toeristen, waarin vastgelegd wordt hoeveel wijn een toerist heeft ingeslagen. Per persoon mag slechts een beperkte hoeveelheid wijn per dag genuttigd worden. Om te voorkomen dat de omzet terugloopt – vooral Nederlandse toeristen nemen veel wijn mee naar Nederland – kunnen ook flessen worden gekocht die op een speciale manier verzegeld zijn. Op bepaalde locaties, zoals bij de bekende péage-stations, zullen controles gehouden worden. Verbroken zegels leiden tot hoge boetes.

De tweede manier om het alcoholgebruik terug te dringen is de verkoop van wijn in kleinere flessen. Vanaf 1 januari 2011 kunnen toeristen nog slechts wijn in flessen van 50 cl. kopen in plaats van de gebruikelijke 75 cl. Onderzoek heeft uitgewezen dat kleinere flessen leidt tot minder drinken. Het departement Dordogne, waar onder andere Bergerac gemaakt wordt, is vooruitlopend op de officiële ingenagsdatum al begonnen met het verkleinen van de hoeveelheid wijn per fles. Omdat de oude flessen eerst op moeten, leidt dat soms tot koddige taferelen.

Vrijheid van meningsuiting in New York

Zet-ie Nederland gisteren weer effe lelijk te kakken met dat belabberde Engels van ‘m! NOOWMOSKHIEGH!

Krassen in een boek

Gelukkig, ze bestaan nog, die fijne mensen die in bibliotheekboeken de hen onwelgevallige woorden of passages doorstrepen.

Voor alle duidelijkheid, hier stond "godverdomme".

Het zwarte gat dat België heet

BRUSSEL – Enkele Franstalige Belgische politieke kopstukken hebben dit weekeinde gewaarschuwd dat het einde van België in zicht is. De Walen lijken het patent te hebben op zulke berichten, want in december 2006 maakte de Franstalige televisiezender in België, de RTBF, bij wijze van grap de onafhankelijkheid van Vlaanderen bekend. dat schoot een hoop Belgen in het verkeerde keelgat. Zo ook de (Vlaamse) verhuurster van een bed and breakfast in Wallonië.

Maria van Dyck, Antwerpse in de provincie Luxemburg

‘Altijd nog krijg ik een brok in mijn keel als ik daaraan terugdenk, hè. De buurvrouw die op haar slofkes naar mij toe kwam gesneld die woensdagavond. Het was koud hè, het was immers al half december, en zij was gewoon zo in haren jasschort en op haar pantoffels naar mij toegekomen, direct toen ze het vreselijke nieuws hoorde. “Maria” had ze bezorgd gevraagd, “Maria, wat moet er nu van u worden? Moet u nu weg, weer terug naar Antwerp?” Dat wil toch wat zeggen hè, dan ben je toch echt opgenomen in de gemeenschap?

‘Nu ja, het was ook wel een misselijk grap van die omroep, om te beweren dat Vlaanderen zelfstandig zou worden. Daar zit toch niemand op te wachten? Ik begrijp gerust dat jullie Hollanders denken dat het hier een rommeltje is, mijn schoondochter komt uit Delft, dus die vertelt wel eens wat hoe u in Nederland over ons denkt. Dat de Walen en de Vlamingen elkaar naar het leven staan, maar dat is toch onzin? Anders was mijn buurvrouw toch niet meteen naar mij toe gekomen? Het is allemaal die smerige pers, die het zover laat komen. Dat schrijft maar en dat doet maar. Is allemaal niets van waar!

‘Mijn man en ik komen al ruim vijfentwintig jaar hier. Eerst hadden we hier een vakantiehuisje, ja precies hier op dezen plek. Dat beviel ons zo goed dat we vijftien jaar geleden naar hier verhuisd zijn. De mensen zijn zo goed en het land is zo mooi, nu ja kijk maar om je heen, dan begrijp je wat ik bedoel hè? Ja, vijftien jaar geleden is mijnen man met pensioen gegaan en toen hebben we hier ons huiske gebouwd. Vind je het niet mooi? Hebben we allemaal zelf gedaan, helemaal naar onze eigen wens.

‘Ik verhuur de kamer graag hè. Dan hou je wat aanspraak en het geeft je wat omhanden. Er zijn zat gasten die graag de kamer voor een week of twee weken willen bespreken, maar dat doe ik niet gerne. Ik vind het vervelend om nee te moeten verkopen aan gasten zoals u, die juist langskomen om een kamer te zoeken, verstaat ge wel? Waren jullie ook op weg naar het hotel? Dat hoor ik toch vaker, dat mensen bij mij aanbellen, terwijl ze naar het hotel op weg zijn. Ja, dat vind ik ook wel een beetje gênant, maar ach, het hotel is ook zo duur. Vier sterren hè. Maar ze doen er niet moeilijk over hoor, want soms bellen ze zelfs of ik de kamer vrij heb. Dan sturen ze iemand gerust naar mij toe. Nee, een bord langs de kant van weg, dat mag wel, maar daar moet je voor betalen. Dus dat doe ik liever niet.

‘Vorig jaar nog ben ik in Amsterdam geweest. Ik heb musea bezocht en heb daar een vrouw ontmoet, een hele aardige mevrouw. Die had mij mee uitgenodigd om uit eten te gaan. Dat was echt heel gezellig. Daar ga ik binnenkort weer naartoe. Ja, Amsterdam lijkt wel op Antwerpen, maar ik vind Amsterdam meer een grote stad. Volgend week gaan we met de hogesnelheidstrein naar Zuid Frankrijk. Eerst naar Brussel en vandaar naar Marseille. Dat vind ik wel spannend hè, de eerste keer in zo’n trein. We gaan om kwart over tien weg uit Brussel en zijn al om kwart over drie in Marseille. Da’s toch ongelooflijk?

‘Heeft het gesmaakt? Fijn, want een goed ontbijt is erg belangrijk. Als u nog wat boodschappen wilt doen, dan gaat u hier terug de straat uit naar rechts en dan direct weer bij d’n kerk naar rechts. Dan rijdt u daar aan overkant van het dal. De weg helemaal volgen tot Neuvillers. Daar gaat u aan voorbij tot de brede weg bij Recogne en dan gaat u links tot aan het rondpunt. Daar is rechts de hele lange straat naar Libramont met grote winkels. Het kan niet missen. En nog een goede reis naar Nederland!’

– Maria van Dyck, Antwerpse in de provincie Luxemburg –

‘Altijd nog krijg ik een brok in mijn keel als ik daaraan terugdenk, hè. De buurvrouw die op haar slofkes naar mij toe kwam gesneld die woensdagavond. Het was koud hè, het was immers al half december, en zij was gewoon zo in haren jasschort en op haar pantoffels naar mij toegekomen, direct toen ze het vreselijke nieuws hoorde. “Maria” had ze bezorgd gevraagd, “Maria, wat moet er nu van u worden? Moet u nu weg, weer terug naar Antwerp?” Dat wil toch wat zeggen hè, dan ben je toch echt opgenomen in de gemeenschap?

‘Nu ja, het was ook wel een misselijk grap van die omroep, om te beweren dat Vlaanderen zelfstandig zou worden. Daar zit toch niemand op te wachten? Ik begrijp gerust dat jullie Hollanders denken dat het hier een rommeltje is, mijn schoondochter komt uit Delft, dus die vertelt wel eens wat hoe u in Nederland over ons denkt. Dat de Walen en de Vlamingen elkaar naar het leven staan, maar dat is toch onzin? Anders was mijn buurvrouw toch niet meteen naar mij toe gekomen? Het is allemaal die smerige pers, die het zover laat komen. Dat schrijft maar en dat doet maar. Is allemaal niets van waar!

‘Mijn man en ik komen al ruim vijfentwintig jaar hier. Eerst hadden we hier een vakantiehuisje, ja precies hier op dezen plek. Dat beviel ons zo goed dat we vijftien jaar geleden naar hier verhuisd zijn. De mensen zijn zo goed en het land is zo mooi, nu ja kijk maar om je heen, dan begrijp je wat ik bedoel hè? Ja, vijftien jaar geleden is mijnen man met pensioen gegaan en toen hebben we hier ons huiske gebouwd. Vind je het niet mooi? Hebben we allemaal zelf gedaan, helemaal naar onze eigen wens.

‘Ik verhuur de kamer graag hè. Dan hou je wat aanspraak en het geeft je wat omhanden. Er zijn zat gasten die graag de kamer voor een week of twee weken willen bespreken, maar dat doe ik niet gerne. Ik vind het vervelend om nee te moeten verkopen aan gasten zoals u, die juist langskomen om een kamer te zoeken, verstaat ge wel? Waren jullie ook op weg naar het hotel? Dat hoor ik toch vaker, dat mensen bij mij aanbellen, terwijl ze naar het hotel op weg zijn. Ja, dat vind ik ook wel een beetje gênant, maar ach, het hotel is ook zo duur. Vier sterren hè. Maar ze doen er niet moeilijk over hoor, want soms bellen ze zelfs of ik de kamer vrij heb. Dan sturen ze iemand gerust naar mij toe. Nee, een bord langs de kant van weg, dat mag wel, maar daar moet je voor betalen. Dus dat doe ik liever niet.

‘Vorig jaar nog ben ik in Amsterdam geweest. Ik heb musea bezocht en heb daar een vrouw ontmoet, een hele aardige mevrouw. Die had mij mee uitgenodigd om uit eten te gaan. Dat was echt heel gezellig. Daar ga ik binnenkort weer naartoe. Ja, Amsterdam lijkt wel op Antwerpen, maar ik vind Amsterdam meer een grote stad. Volgend week gaan we met de hogesnelheidstrein naar Zuid Frankrijk. Eerst naar Brussel en vandaar naar Marseille. Dat vind ik wel spannend hè, de eerste keer in zo’n trein. We gaan om kwart over tien weg uit Brussel en zijn al om kwart over drie in Marseille. Da’s toch ongelooflijk?

‘Heeft het gesmaakt? Fijn, want een goed ontbijt is erg belangrijk. Als u nog wat boodschappen wilt doen, dan gaat u hier terug de straat uit naar rechts en dan direct weer bij d’n kerk naar rechts. Dan rijdt u daar aan overkant van het dal. De weg helemaal volgen tot Neuvillers. Daar gaat u aan voorbij tot de brede weg bij Recogne en dan gaat u links tot aan het rondpunt. Daar is rechts de hele lange straat naar Libramont met grote winkels. Het kan niet missen. En nog een goede reis naar Nederland!’

Meer kans met de juiste camera

Uit een onderzoek dat uitgevoerd is door de gratis datingsite OkCupid zou blijken dat je aantrekkelijker wordt gevonden wanneer je een moeilijke camera met verwisselbare lens gebruikt als je een profielfoto wilt schieten dan wanneer je een eenvoudig rotding gebruikt.

Neem een complexe camera, je wordt er knapper door bevonden.

Een Panasonic Micro 4/3s camera

Volgens het onderzoek kun je beter een Panasonic Micro 4/3s gebruiken dan de cameratelefoon van een Samsung.

Dus daar raken de vrouwtjes en de mannetjes opgewonden van? Dan ga ik als de wiedeweerga mijn oude cameraverzameling op Marktplaats zetten.

Goed voor minstens 25 dates.

Ongeveer 15 dates.

En nog een date voor opoe.

Een Pluim, een decadent cadeau

Een tijdje geleden kreeg ik van mijn werkgever een Bronzen Pluim als dank voor extra geleverde inspanningen. Een Pluim, mevrouw, is een bon – in dit Bronzen geval ter waarde van tweehonderdvijftig euro – voor een belevenis. Wat een vreselijk cadeau! Als u het mij vraagt, een presentje van iemand die alles al heeft en denkt origineel bezig te zijn.

De bon kun je bijvoorbeeld inwisselen voor twee overnachtingen in Berlijn. Ja, hoe kom ik daar dan? En moet ik daar vervolgens drie dagen op een houtje lopen bijten? Dan mag ik er nog wel twee Bronzen Pluimen bij krijgen. Of moet ik soms een busje huren, om met zijn tienen vanuit Utrecht naar Leeuwarden te rijden om daar pannenkoeken te kunnen eten? O ja, je kunt er ook voor kiezen TES langs te laten komen, die je in 2,5 uur even komt vertellen wat er allemaal schort aan je inrichting. Alsof ik dat zelf niet weet. En wat dacht u van een vliegles nemen in een vliegtuig of een helicopter. Alsof dat tegenwoordig nog kan, anderen voor jouw lol overlast bezorgen.

Zo´n Pluim, kortom, is geld over de balk gooien. Bovendien gelden voor veel zogenaamde belevenissen allerlei restricties. Of je bent niet welkom in juli en augustus, of het hangt af van de beschikbaarheid. En vaak word je wel erg nadrukkelijk gevraagd te laten weten dat je een Pluiminwisselaar bent. Alsof je met een Pluim geen volwaardig gast zou wezen, alsof dat ding géén geld vertegenwoordigt. Nee, je voelt je de koning te rijk.

Een gegeven paard mag je niet in de bek kijken, zegt u? Dank je de koekoek. Ik ben opgevoed met het besef dat geld iets waard is. Ik ben niet gierig, of vrekkerig en gun ieder zijn lol, maar we gaan geen geld over de balk smijten. Dat heeft niets met ondankbaarheid te maken Van de bijna dertig kerstpakketten die ik van mijn baas heb gekregen, vond ik de een nog leuker dan de ander. Het lullige plastic klokje dat we bij het opheffen van het rayon in 1989 hebben ontvangen, staat nog steeds boven mijn bureau. En ook van de keukenset die we jaren geleden kregen, hebben we veel plezier gehad.

Omdat ik van films kijken hou, heb ik ten lange leste maar besloten dvd’s voor mijn Pluim te kopen. U voelt ‘m al aankomen, het aanbod sloot maar gedeeltelijk aan op mijn belangstelling, maar het is mij gelukt mijn Pluim in te wisselen. Voor zeventien (17) dvd’s! Alsof een weldenkend mens ooit in één keer zevntien dvd’s zou willen kopen. De werkelijke verrassing kwam echter toen ik de waarde van mijn bestelling vergeleek met Bol.com. De zeventien dvd’s kosten daar geen tweehonderdvijftig euro, maar slechts 177,83 euro. Ruim zeventig euro goeiekoper dus. Reken maar eens uit hoeveel geld mij met die aankoop door de neus is geboord. En vanwege dat geld dat ik daarmee over de balk heb moeten gooien, mevrouw, vind ik een Pluim een decadent cadeau.