Hoezo, kenmerkend?

Moeten wíj nou gaan uitleggen wat een mobiele telefoon is?

Er staat helemaal geen ‘Ja’, er staat ‘NAI’!

En in een fractie van een seconde wisselen ze van plaats

Een ge-wel-dig initiatief! Maar wat gaan ze nu eigenlijk dóen, die negen?

Cornutus zegt: “Vlucht! Je hebt tot september de tijd!”

 

Uit de NRC Next van Vrijdag 8 MEI 2015

ALPHEN AAN DEN RIJN.-Alle memaggies, ze zijn terug. Begin dit jaar kondigden Bas en Aad vanToor aan dat ze een rol zouden spelen in de nieuwe speelfilm Keet en Koen en de  speurtocht naar Bassie en Adriaan. Gisteren waren ze voor opnames in vogelpark Avifauna in Alphen aan den Rijn.

In de film worden Bassie en Adriaan – vlak voordat zij een grote onderscheiding krijgen voor hun verdiensten aan de mensheid – ontvoerd door de Jonkheer, een neef van de Baron uit de oude televisieserie. Hun lot ligt in de handen van straatartiesten Keet en Koen en commissaris Kroon, die een spannende speurtocht starten.

Bas en Aad van Toor (inmiddels 78 en 71 jaar oud) braken in de jaren zestig door als acrobatenduo The Crocksons en reisden de hele wereld over met hun beroemde stoelenact. Vervolgens gingen ze als Bassie en Adriaan verder en waren ze 35 jaar lang te zien in een groot aantal televisieseries, waaronder De Plaaggeest, De Diamant en Het Geheim van de Sleutel.

De nieuwe speelfilm gaat waarschijnlijk in september in première.

Wát heeft de hoofdredacteur nou gezegd? Géén moeilijke woorden gebruiken!

Of raadpleeg anders een stijlboek.

Welnee, dat zouden we dan toch gemerkt moeten hebben!

Wat denk je? Proberen?

Laat mij d’r buiten, ja?!

Nou, wat mankeert er aan Cor dan?!

Rekentoets nieuwe stijl: afronden mág

Een spiegelende zonnebril is het opperste teken van respect. Heus.

De gouverneur van Riad verwelkomt de rouwbezoekers.

Echt álles? De wereld volgens nrcnext

Wat een warme, sympathieke, geïnteresseerde uitstraling!

Het nieuwe Nederlandse ´topmodel´Imaan Hammam.

Gelul in de ruimte: Extra Reserve Mop

Ja ja. En dat moeten wij geloven?

Begrijp je eigenlijk wel waarover je het hebt?

Met deze intro zet NRC Next weer eens lekker de toon. De strekking van het verhaal is duidelijk, een corrigerende tik helpt niet. Nu is dat niets nieuws. Het enige dat helpt is consequent optreden en duidelijk maken wie er de lakens uitdeelt. “Ga je mee naar de winkel?” vragen aan een kind dat niet alleen thuis mag blijven, is stom. Wat nou als het jong nee zegt? Soebatten, omkopen, slijmen, een flinke pets. Nee, dat helpt allemaal niet. Dat weet een kind.

Het onderzoek is flinterdun als altijd en blijkt te zijn uitgevoerd onder 33 hoogopgeleide vrouwen in Amerika! Need I say more? De dames gespten na thuiskomst een recordertje om hun arm dat bewegingen opsloeg. De zogenaamde slimmeriken trokken zich niet eens wat aan van dat ding, aldus het artikel, omdat de vrouwen zich niet in leken te houden.

De onderzoekers hoorden dat één kind geslagen werd omdat het de bladzijden van een prentenboek omsloeg; een ander werd elf keer achter elkaar gemept. Zelfs een baby van zeven maanden oud kreeg klappen.

Elf keer! En stel je nou eens voor dat die wijven zich wél wat hebben aangetrokken van dat recordertje om de arm, dan zou de score veel hoger uitvallen. Dat zijn geen corrigerende tikken meer, NRC Next, dat is godverdomme mishandeling! Schrijf dát dan op!

Auto lijkt op baasje

Hoezo sensationeel? Een auto lijkt ook op z’n baasje, stond van de week in de krant. We weten al langer dat mensen honden uitzoeken die uiterlijk een beetje op hen lijken. Nu wil de krant ons laten geloven dat automobilisten ook een auto kopen die uiterlijk op hen lijkt.

Maar dat was toch wat te kort door de bocht, zo realiseerde de redacteur zich al schrijvende, want na de ferme kop zwakt hij het al weer af door te stellen dat het slechts om de voorkant gaat. Twee Oostenrijkse onderzoekers  zouden tot die conclusie zijn gekomen. Maar in de volgende zin wordt ook dat weer gelogenstraft. Proefpersonen kunnen boven kansniveau zeggen van wie welke auto is. Enfin, typisch zo´n onderzoek en krantenartikel waarvan andere media over een tijdje kunnen melden dat het toch weer anders is dan gedacht. Let op mijn woorden.

Toch zette dat geleuter me aan het denken. Ik heb ooit eens, toen ik nog jong was, een 2CV bestel gehad.

Nu ik erover nadenk, lijken die koplampen wel erg op mijn bolle ogen, en die richtingaanwijzers op de kuiltjes in mijn wangen. Redelijk strak uiterlijk. Zou het dan toch waar zijn? Dan vrees ik dat mijn auto er over dertig jaar ongeveer zó uit zal zien. Een beetje verkreukeld.

 

 

Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan

Een van de leukste gedichten die ik ken, is De tuinman en de dood uit 1926 van Pieter Nicolaas van Eyck. Wie kent het niet? Een arme stumper vlucht voor de dood, maar weet hem natuurlijk niet te ontlopen. Van Eyck heeft het weliswaar mooi beschreven, maar hij was niet  bepaald origineel. Hij heeft een gedicht van de Franse dichter Cocteau bijzonder goed gelezen en – eerlijk is eerlijk – er een lekkerder lopend verhaal van gemaakt. (Zie een stukje verderop.) Die Cocteau heeft weer leentjebuur gespeeld bij een of andere islamitische filosoof, die op zijn beurt, enzovoort. Helemaal terug tot een Joods geschrift. Maar in alle versies geldt: de dood, die fop je niet!

Kennelijk is er nooit een Engelse dichter op het idee gekomen het verhaal/gedicht in zijn landstaal om te zetten. Als dat het geval was geweest, dan hadden de Britse onderzoekers zich wel twee keer bedacht voor ze hun onderzoek zouden publiceren, waarin ze stellen dat je van het eten van nog meer groente langer leeft. En NRC Next maakt er helemaal een potje van, terwijl díe toch beter zouden moeten weten met Van Eycks gedicht. We gaan niet helemaal meer dood, slechts een stukje, lijkt de boodschap.

De tuinman en de dood

Een Perzisch Edelman:

Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: “Heer, Heer, één ogenblik!

Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.

Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!” –

Van middag (lang reeds was hij heengespoed)
Heb ik in ’t cederpark de Dood ontmoet.

“Waarom,” zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
“Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?”

Glimlachend antwoordt hij: “Geen dreiging was ‘t,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,

Toen ‘k ’s morgens hier nog stil aan ’t werk zag staan,
Die ‘k ’s avonds halen moest in Ispahaan.”

P.N. van Eyck

 

En het verhaaltje van Cocteau

Un jeune jardinier persan dit à son prince: “J’ai rencontré la Mort ce matin. Elle m’a fait un geste de menace. Sauve-moi! Je voudrais être par miracle, à Ispahan ce soir.”

Le bon prince prête ses chevaux. L’après-midi, ce prince rencontre la Mort. “Pourquoi lui demande-t-il avez-vous fait ce matin, à notre jardinier, un geste de menace?”

“Je n’ai pas fait un geste de menace,” répond-elle, “mais un geste de surprise. Car je le voyais loin d’Ispahan ce matin et je dois le prendre à Ispahan ce soir.”