Vlees noch vis

De natuur is het spoor volledig bijster

Terwijl Amerika de afgelopen maanden gebukt ging onder de strengste winter sinds tijden, lijkt het in West-Europa wel lente. Het fraaie weekend leverde diverse records op. Blablabla! Zaterdag de 8e maart werd het op Schiphol 15,8°. Blablabla! Landelijk werd er zaterdag ook een datumrecord neergezet, Blablabla! In De Bilt werd het 16,0° en daar werd het op de 8e maart nooit warmer dan 15,1° gemeten in 1991. Blablabla!

Zo kunnen we nog wel even doorgaan. Op internet duikt de ene foto na de andere op van bloemen die nog lang niet hadden moeten bloeien, kuikentjes die nog in het ei hadden moeten zitten, enfin, het bijna jaarlijks terugkerende ritueel. Ook in de supermarkt merk je dat de natuur compleet van slag is.

Dus een hele kiwi telt slechts voor de helft mee?

Het Nederlandse Voedingscentrum (“Eerlijk over eten”) is niet wars van een cliché.

Groente, fruit en brood zijn gezond. Veel groente en fruit eten verkleint het risico op hart- en vaatziekten en sommige soorten kanker. Vezels uit groente, fruit en brood zorgen ook voor een goede darmwerking en spijsvertering.

We moeten ze maar op hun woord geloven. Ik ken die gasten die daar werken niet, ik weet niet waar ze de wijsheid vandaan hebben, maar zij zullen het wel weten. En ze hebben gelijk tot het tegendeel bewezen wordt. Om gezond te blijven adviseert het centrum onder meer dit:

Eet 2 stuks fruit
Eet elke dag voldoende fruit en vervang daarbij niet meer dan de helft van de aanbevolen hoeveelheid fruit per dag door een glas vruchtensap.

Twee stuks, het staat er. Nu doen wij, dat is te zeggen Bep en op een doordeweekse vrije dag mag ik mee, boodschappen bij de Plus. De mensen die daar werken ken ik wel. Ze zijn behulpzaam, voorkomend, ze weten waar ze het over hebben, dat kan ik zó zien. Ze geven ook een maandelijks magazine uit en per seizoen een extra uitgave.

In de winter moet je extra op je gezondheid letten, anders ga je dood. Dat is geen stelling van de Plus of van het voedingscentrum, maar van mij, Cor. De Plus beveelt kiwi’s aan, vol vitamine C.

Nou, daar zullen we er dan maar twee keer zoveel van in huis halen.

Een plaatje zegt meer dan duizend woorden

.
Althans, dat wordt beweerd. Soms heb ik echter liever tienduizend woorden dan één plaatje. Er is weinig lekkerder dan je verliezen in een boek dat vanaf de eerste zin weet te boeien. En het is toch leuk als je er na honderd bladzijden achter komt dat de hoofdrolspeler (of hoe zo’n protagonist ook heet) verdikkeme een bríl blijkt te dragen. Dat had ik op bladzijde drie kennelijk niet meegekregen.Dan moet je maar opletten.

Hoewel, het had mij wel geholpen als er destijds in het Engelse boek van Alister McLean dat ik voor mijn lijst wilde lezen zo nu en dan een plaatje had gestaan. Ik begreep werkelijk geen lor van heel dat boek en tot mijn ontsteltenis bleek halverwege de hoofdpersoon zich ineens op de bodem van de zee bij de voet van een boorplatform te bevinden! Ik had werkelijk geen idee.

Maar echt leuk wordt het pas als het plaatje de tekst helemaal niet verduidelijkt, zoals bij deze afbakbaguettes.

Witte baguettes om af te bakken van de Plus.

Die eigenwijze bakkers snijden ze veel te dun!

Nu vroegen wij ons met betrekking tot die dunne boterhammen af, zou die nieuwe supermarkt zich eigenlijk wel aan de voorschriften houden van het Nationaal afspraken- en reglementenbureau voor gesneden brood in supermarkten? Want voordat we gerechtelijke stappen gaan ondernemen tegen de winkel leek het me verstandig eens bij dat bureau te informeren hoe het zit met de boterhamdiktes. Je slaat immers zo een pleefiguur? Zo gezegd, zo gedaan. Ik stelde dus de volgende vraag aan het Voorlichtingsbureau Brood:

Zijn er richtlijnen voor de dikte van een boterham? Ik merk aanzienlijke verschillen tussen boterhammen van Albert Heijn en die van Plus. Meer dunne boterhammen maakt dat ik meer beleg moet gebruiken. Bovendien smeer ik dunne boterhammen gemakkelijk kapot.

Groet, Cor Nutus

Reeds de volgende dag had ik antwoord.

Geachte heer Nutus,

De broodsnijmachine, die de bakker of supermarkt gebruikt, zijn in verschillende snededikte te verkrijgen. Er zijn geen richtlijnen voor de dikte van een boterham.

Met betrekking tot de broodsnijmachines kan ik u melden dat wij de bakkers ook adviseren om de sneetjes iets dikker te snijden, maar dat is een weg van de lange adem, omdat bakkers van mening zijn dat hun klanten de ‘dunne’ sneetjes brood wat meer op prijs stellen. Maar wie weet, met ook nog meer vraag aan de zijde van de klant, dat bakkers de broodsnijmachine anders gaan afstellen of op z’n minst een keuze aanbieden. U zou kunnen vragen of ze bij de Albert Heijn of bij de Plussupermarkt de sneetjes voor u iets dikker kunnen snijden.

Succes ermee!

Met vriendelijke groet,
Voorlichtingsbureau Brood

I. van A.

Kijk aan! Ik wist helemaal niet dat bakkers denken dat ik denk dat ik liever een dunne boterham heb. Nu is het dus zaak om die bakkers van dat idee af te helpen. Ik heb in elk geval het Voorlichtingsbureau Brood aan mijn zijde.

Een dikke snee of een dunne snee, ’t is maar wat je voorkeur heeft

Wij zijn  – ik vind het echt vervelend om te zeggen – niet tevreden over het brood van onze nieuwe supermarkt. Beter is, niet tevreden over de dikte van de boterhammen van het gesneden, voorverpakte brood. Die zijn dunner dan de boterhammen van onze vorige supermarkt. Waar maak je je druk over, zo zul je zeggen. Wees blij dat je brood hébt in deze tijden van crisis. Ik weet het, het klinkt vreselijk ondankbaar. Maar telkens wanneer ik mijn brood met boter wil besmeren ga ik er met mes en al doorheen. Met als gevolg dat ik later op mijn werk terwijl ik mijn bammetjes opeet, vette handen krijg. Bovendien, en dat past niet in deze tijden van we-moeten-allemaal-de-broekriem-aanhalen, moet ik meer dunne boterhammen smeren om aan dezelfde hoeveelheid brood te komen en gebruik ik derhalve meer boter én meer beleg.

De boterhammen van de nieuwe supermarkt, de Plus, zijn gemiddeld 11 mm dik, terwijl de sneetjes van Albert Heijn een royale 13,5 mm meten.

Bovendien zijn de Plus-boterhammen beduidend kleiner dan die van Albert. Je ziet, ik heb het niet zomaar ergens over.

Dat is de reden waarom Bep een- of tweemaal per week naar de Albert Heijn fietst om daar van de weeromstuit een paar broden te kopen die wel de door ons gewenste dikte hebben. ´t Is geen ramp, heus, maar wel ongemakkelijk.

Als in Lapland de lupine weer gaat bloeien…

Gisterenmorgen wilde ik een paar dagverse tarwebollen beleggen, toen mijn oog op de tekst op de verpakking viel. Die broodjes, zo luidde een waarschuwing, konden sporen van lupine bevatten.

Onmiddellijk moest ik aan Jules Deelders gedicht ‘Made in Lapland’ denken.

Als in Lapland
de lupine
weer gaat bloeien

en de scheepvaart
rond Gibraltar
ligt gestremd

zal in Lapland
de lupine
weer gaan bloeien

en de scheepvaart
rond Gibraltar
zijn gestremd

Omdat dit mijn blog is mag ik gerust zeggen dat ik het een meesterlijk gedicht vind. Simpel en toch diepzinnig, hoopvol en berustend: het maakt niet uit wat je doet, het maakt niet uit waar je je druk over maakt, de wereld blijft draaien en het leven gaat door. Of niet.

Ik ben geïnteresseerd in aardrijkskunde en ik kom origineel uit Rotterdam, dus bij Lapland, Gibraltar en scheepvaart kan ik mij wel iets voorstellen, maar lupine… het zegt mij niets. Tenminste, dat dacht ik. Want toen ik even zocht op lupine herkende ik onmiddellijk die prachtig bloeiende plant. Ik had er nota bene zelf een paar foto’s van gemaakt toen we eens in de Ardennen waren.

Maar lupine wordt blijkbaar ook geteeld om er meel van te maken dat steeds vaker dient als vervanger van genetisch gemodificeerde soja. En omdat mensen allergisch kunnen zijn voor leden van vlinderbloemfamilie, staat op de verpakking dus die waarschuwing. Nou, is dat grappig of niet?

Kooktechnieken stap voor stap uitgelegd: het snipperen van een ui

Waarom makkelijk doen, als het moeilijk kan, zeg ik altijd. Als ik kan kiezen tussen kort en bondig iets vertellen of oeverloos doorzaniken en drie keer de draad kwijtraken, dan opteer ik voor het laatste. Ik kan zeggen tegen mijn collega’s dat ze dat en dat moeten doen, maar dat vind ik helemaal niet leuk. Ik brei er liever een heel verhaal omheen. Dat komt ook omdat ik dingen moeilijker zie dan ze in werkelijkheid zijn. Laatst nog wilde ik… ach nu doe ik het weer!

Ik ga er verandering in brengen in 2013 en vaker iets op een eenvoudige manier doen of uitleggen. Daarom was ik wat blij met deze tip in het magazine van onze Plussupermarkt. Kort en bondig, helemaal toegespitst op de nieuwe Cor!

Het snipperen van een ui

Soms lijken dingen moeilijker dan ze in werkelijkheid zijn. Daarom hier een korte uitleg over een kooktechniek die – als je de stappen volgt – ineens een stuk makkelijker is.

Er zijn vele manieren om een ui te snipperen, maar wie de stappen van deze snijtechnieken volgt, krijgt in ieder geval een mooie, fijngesnipperde ui of gelijkmatige uienringen.

Is dat handig of is dat handig? Daar heb ik wat aan. Zo wordt het ook voor mij fijn om in het nieuwe jaar eens lekker aan mezelf te werken. Lekker kort en bondig. Gelukkig hebben ze ook nog een tip hoe je eenvoudig uiríngen snijdt, halve of hele: